Je hond kan stress ruiken door menselijk zweet en adem, zo bewijst een nieuwe studie van Queen’s University Belfast-onderzoekers. Er werden vier honden gebruikt in het onderzoek en 36 mensen.
De onderzoekers verzamelden zweet- en ademmonsters van de deelnemers. Dit deden ze voor- en na dat de deelnemers een wiskundevraagstuk moesten oplossen. Deelnemers rapporteerden hun stresslevels voor en na de taak, waarbij verhoogde bloeddruk en hartslag werden gebruikt om het punt te identificeren waarop stress werd ervaren.
De honden leerden hoe ze een geurset moesten doorzoeken en onderzoekers naar het juiste monster konden wijzen. De stress- en relaxmonsters werden vervolgens geïntroduceerd, maar in dit stadium wisten de onderzoekers niet zeker of er verschillende geuren zouden zijn waar te nemen.
Voor de testsessies van het experiment kreeg elke hond de ontspannen en gestresste monsters van één persoon, met een tussenruimte van slechts vier minuten. Alle honden waren in staat om een verschil tussen de monsters te detecteren en alarmeerden de onderzoekers als zodanig.
Clara Wilson, een promovendus aan de Queen’s School of Psychology, legt uit dat “wij, als mensen, verschillende geuren produceren door ons zweet en onze adem als we gestrest zijn.” De bevindingen laten ook zien dat honden het onderscheid tussen deze twee kunnen maken. Ze kunnen dit zelfs als het iemand is die ze niet kennen.
Het onderzoek legt uit dat zelfs zonder visuele en auditieve signalen, honden zich bewust zijn van de stress van de eigenaar. Honden kunnen dus stress bij mensen detecteren via onze adem en zweet. Dit is een eerste in zijn soort studie, die bewijs levert dat ze dit kunnen, en dit zou nuttig kunnen zijn bij het trainen van hulphonden of therapiehonden om te identificeren wanneer hun mens angstig is.
“Het helpt ook om meer licht te werpen op de relatie tussen mens en hond en draagt bij aan ons begrip van hoe honden menselijke psychologische toestanden kunnen interpreteren en ermee omgaan.”
Jura merkte het altijd als er iets mis was met mij en ze was dan meer beschermend dan ooit. De manier waarop ze loopt, met haar spieren gespannen, de manier waarop haar vacht opstaat. Ze ziet eruit als “Blijf weg of ik eet je op”. Toen ik me probeerde te concentreren op een moeilijk probleem, luisterde ze aandachtig ondanks het feit dat ik me niet bewust was van de stresssignalen die ik uitzond. Ze bespeurde mijn moeilijkheden en keek me vol mededogen aan. Zelfs bij een potje online schaken, nam ze het voor mij op tegen mijn tegenstander. Nu moet ik bekennen dat ze me daarmee niet hielp te concentreren. Ik dacht dat ze alleen maar mijn ademhaling observeerde. Maar waarschijnlijk kon ze mijn stress ook ruiken.
De onderzoeksresultaten zijn gepubliceerd in PLOS ONE.
Kies vanaf 59 euro een gratis extra snack! Sluiten